با عنایت به اینکه هر سلامی ، به یک خداحافظی ختم می شود و ایضاً نظر به مشغله آیین ، به زودی بنده " انوشیروان بهدین " با وبلاگی جدید در خدمت دوستان خواهم بود ।
موید و منصور باشید
موید و منصور باشید
خیلی حرف ها تو دل و سرمونه اما از ترس گزمه های نت نمی توانیم بر صفحه کیبورد پیاده شان کنیم اگر از محتوی کمی ناراضی بودین بر ما خرده نگیرین
دیدی ای مه که ناگه رمیدی و رفتی
پیوند الفت بریدی و رفتی
هرچه خواری به یاری کشیدم و دیدم
دامن ز دستم کشیدی و رفتی
بس نالهها کردم به امیدی که رحم آری
به فریاد من ای گل
فریاد از دل تو کز جفا ، فریادمو نشنیدی و رفتی
جانا گرچه بردی از یادم
جان در کوی عاشقی دادم
ز پا فکندی، به سر دویدم، گوهر فشاندم
بر اشک من خندیدی و رفتی
ساقی بده آن می را
مطرب بزن آن نی را
که پای لاله، پیاله خوش باشد
دل اسیران به ناله خوش باشد
علاج محنت به جز می نیست
به غیر نالیدن نی نیست
مرحوم رهی معیری