فرق زبان خوش با زبان ناخوش

دو روز پیش واسه پیگیری پروپوزالم رفته بودم دانشگاه . ساختمون دانشگاه تغییر کرده و پس از پرس و جو تونستم اتاق پژوهش رو پیدا کنم . وقتی رفتم داخل اتاق ، یه آقای جوون و خوش تیپی زودتر از من وارد اتاق شد و با مسئول پژوهش هم که خانمی جوون و جویای بخت بود شروع کرد به صحبت . مشخص شد خواهرآقا خوش تیپه پروپوزال داده و حالا اون وقت نکرده پیگیری کنه و داداش خان رو فرستاده برای پیگیری کاراش . آقا خوش تیپه همچین با افاده صحبت می کرد با خانومه انگار برد پیت داره با آنجلینا صحبت می کنه . وسط حرفای محترمانش به خانومه گفت : ممنون عزیزم . خانومه یهو هنگ کرد . اونم ادامه داد : خیلی لطف می کنین و بالاخره چه عرض کنم دیگه ؛ خانومه همونجا زنگ زد و با اینکه فکر کنم یه 30 تایی پروپوزال تو نوبت گرفتن کد بودن ، پشت تلفنی واسه پروپوزال آبجی خانوم یه کد دست و پا کرد . آخرشم شماره تلفن خودشو بهش داد و اسمشو و وقتی آقاهه گفت : مستقیم خودتونه دیگه ؟ اونم جواب داد : آره ، مستقیم خودمه . آقاهه خداحافظی کرد و رفت . نوبت من رسید . یه پنج دقیقه خانومه ما رو کاشت تا به یه خراب شده ای زنگ بزنه . بعدشم گفت : بله . گفتم : اومدم ببینم پروپوزالم کد گرفته یا نه . گفتش : تاریخ ارسالش از گروه کی هست ؟ گفتم نمی دونم . خانوم هم با اخم و تخم گفت : اینجا این همه پروپوزاله . من که نمی تونم همشو بریزم به هم . برو از گروه بپرس کی فرستادن . گفتم : گروه فعلن اتاقشون معلوم نیست . اونم گفت : نکنه اون رو هم من باید جوابگوش باشم . نجنبیده بودم کتکو خورده بودم . دست از پا درازتر از اتاق اومدم بیرون . تو راه که داشتم می رفتم با خودم فکر می کردم : این عزیزم کوفتی رو کجای حرفام باید می اوردم که نیاوردم .