چند وقت پیش یه دوستی در زمانی که در محظرشون بودم موضوعی رو مطرح کرد تحت عنوان " عرفان ح ل ق ه " . ابتدا فکر کردم این موضوع در حد حرفه . اما بعد متوجه شدم که از حرف فراتره و یه چند وقت دیگه عنوان کرد که خانومش چند ساله که تو این مسلکه . چندی بعد، متوجه شدم که خانومش به قول خودش به سطح " مستر ( به فتح میم و کسر ت )" رسیده و یه چند وقت دیگش فهمیدم که کلاس هم می ذاره و خلاصه سرتونو درد نیارم یه روز که در حضورش بودم زنگ زد خانومشو ایشون هم یه نیم ساعتی مخ حقیر را در هاون عرفان مورد عنایت قرار دادن . اون موقع تلفنی چیزی نگفتم بهش . گفتم می رم تحقیق می کنم . رفتم دیدم یه طاهری نامی یه توپ چهل تیکه درست کرده . می گین یعنی چی ؟ توپ چهل تیکه یعنی اینکه از هر جایی که دستش رسیده ، از شرق تا غرب ، از شمال تا جنوب ، از بودا تا مسیح ، از صغری تا کبری و ... یه مطالبی رو جمع کرده و تحت عنوان " عرفان ح ل ق ه " به خورد افراد می ده . متاسفانه افراد چون اصل اون موضوع رو نمی دونن وقتی یکی همونها رو مطرح می کنه ، فکر می کنه حرف جدیدی زده . مثال می زنم : شاید شنیده باشین که پسته ی ما رو می برن کشورهای همسایه مثل امارات و بعضا با بسته بندی های زیبا به کشورهای اروپایی صادر می کنن. حالا شما فکر کنین که مثلا یکی تو ایتالیا فکر کنه که امارات پسته های خوشمزه و خوب داره . در حالیکه جز بیابون چیزی نداره . خلاصه بنده نشستم نامه ای در جواب خانوم دوستمون نهیه کنم و یه وقت دیدم نامه ی من از یه صفحه شده 15 صفحه ، تازه کلی حرف هم مونده . فرداش دوستمو دیدم و عنوان کردم که یه همچین نامه ای رو دارم تهیه می کنم . دیدم چندان استقبال نکرد . خوب من هم مسکوت گذاشتم و نامه موند رو دستومون . بهش نگفتم ، ولی خواستم بهش بگه : بابا ! اگه خانومت به قول خودت استاد تو یه روشی شده ، خوب تو باید آمدگیش رو داشته باشی که باهاش بحث بشه . چه می دونم . همه کارمون ایرانیه دیگه .
۱ نظر:
خوب نامهه را اینجا بگذار من می خونمش
ارسال یک نظر