یک روز با عرفای حلقوی

آدرس خونه رو قبلا گرفته بودم . البته رییس محترم در دادن آدرس یه سوتی داده بودن ؛ ولی به هر زوری بود آدرس رو پیدا کردم . ساعت نزدیک 4 بود . جلو در که رسیدم دیدم در بازه . رفتم تو و واحد مربوطه رو پیدا کردم . زنگ زدم و در وا شد . خانومه رییس بود و مستر . با لبخند تعارف کرد و رفتم تو و دیدم عده ای نشسته اند . سلام کردند . همگی به احترام من بلند شدن . فکر کنم تو اون لحظه جو گیر بودن . چون نفرات دیگه ای که اومدن چنین حرکتی حادث نشد . خلاصه سلامی و علیکی و نشستیم . پس از لختی درنگ چند نفری بهمون اضافه شدن . خانوم مستر ابتدا یه فرم دادن که پر کنیم . از اسم و آدرس گرفته تا کد ملی . تازه گفت برای صدور گواهینامه طی دوره عکس هم می خوایم . تو رو خدا ببین عرفان رو هم مدرکی کردن . بگذریم . من که عمرا چنین فرمایی رو پر کنم . پس فرم رو گذاشتم کنار . خانومه متوجه شد ، ولی چیزی نگفت . در ادامه شروع به درس کرد . یه قرمه سبزی از همه مطالب خوب . نزدیک یک ساعت صحبت کرد . من هم به خودم قول دادم تا صحبتش تموم نشده چیزی نگم . بعد پایان صحبتهاش ازمون خواست چشمامونو ببندیم و فقط تسلیم باشیم . همین . این یکی رو واسه تست گوش کردم . بعد مدتی گفت چشماتونو باز کنین و از حستون بگین . یه عده جفنگیاتی می گفتن که مرتاض 60 ساله هم توش می مونه . خصوصا خانوما . من هم راستیتش یه انرژی هایی در سرم احساس کردم . ولی وقتی ازم پرسیدن گفتم نه چیزی حس نکردم . دیگه خانوم معلم فهمیده بود من یه پام می لنگه . بعد خواست دو تا دستمون رو بهم نزدیک کنیم . باور کنین اینایی که می گفت قبلا من تو ریکی خیلی باحال ترش رو تجربه کرده بودم . دیدم اصلا آب بستن به عرفان رفته . یه مقداری که گذشت خانوم معلم گفت : درس تمومه . من هم از این فرصت استفاده کردم و شروع کردم به سوال . بهش گفتم شما از یه طرف می گین ما به دین طرف کاری نداریم و از طرفی کلاس تفسیر قرآن اون هم به سلیقه خودتون می ذارین . می شینین می گین آخر دنیا نزدیکه و ظهور منجی . حالا اومد و یکی نه قرآن رو قبول داشت نه ظهور رو ، چی جوری می خواین اون رو قانع کنین . بیچاره شروع کرد به توضیح و هر چی می گفت من یه چیز در رد صحبتهاش می آوردم . آخرشم یه جورایی تسلیم شد و کشید کنار . در اینجا بود که یه آقاهه با ریش های بلند اندازه آقا که به قول خودش 30 سال بود توی انواع عرفان ها غوطه ور بود، شروع کرد به بحث و جدل با من . اون هم به صورت شاکی که اصلا تو اگه خوشت نمی یاد چرا اومدی اینجا و این خانوم داره لطف می کنه یه راه هایی رو برای ما باز می کنه . حالا اگه بعضی حرفاش درست نیست به مرور درست می شه . این عرفان تازه به وجود اومده . باور کنین گفتم الان بلند می شه می زنه تو گوش من . من زیاد حرف نزدم و گذاشتم حرفش تموم شه . آخه تمومی نداشت . چون بعدش زن اون بنده خدا شروع کرد با حالتی مهربان به نصیحت من و خلاصه نزدیک بود دیگه گلاب به روتون بالا بیارم . مث بچه آدم یه خورده تایید هایی کردم و خداحافظی و زدم به کوچه . اومدم بیرون داشتم فکر می کردم خوب شد حرفای ملایم زدم . وگرنه اون بحث های داغی که با رفقا می کنم با اینا می کردم فکر کنم زنده بیرون نمی اومدم . بابا ! آخه اومدین یه عرفان راه انداختین و کسی هم جرات نداره بگه بالا چشتون ابروهه . تازه کلی هم از خودتون راضی هستین . حالا مگه من اصلا چی گفتم که اینقدر شاکی شدین . انتظار دارین همه که میان اینجا مث بز اخفش حرفاتونو تایید کنن . بابا دمتون گرم .