دین و انسان

و بدان که در هر دینی پیروان سه گونه اند . یا آتشینند ، یا میانه و یا تنها به نام . صحبت در این مقال بر سر آتشین دینداران است . آنانند که عاشقانه و عابدانه از پروردگار خود سپاسگزارند و از صمیم قلب او را می خواهند . نکنه ی جالب در خصوص آتشین دینداران ، آن است که معمولا بر حواشی دین بسیار موکدند و تمامی افعال بزرگان دین خود را بر اساسی درست می دانند و تفاسیری بسیار زیبا از آن استنباط می نمایند که در بادی امر شاید اصلا به ذهن انسان خطور نکند . و این تنها مختص دین خاصی نیست . در خصوص دین اسلام ، می توان به نوشته های مولانا جلال الدین رجوع کرد که از ساده ترین روایات و حوادث تاریخ اسلام تا پیچیده ترین آنها ، برداشت های بسیار زیبا و بدیع نموده است . همین طور است استنباطهایی که قدیس فرانسیس از داستانهای زندگانی مسیح می نمود و تفاسیری که از آنها بیان می کرد . همین امر در ادیان دیگر همچون بودایی و یا یهودیت وجود دارد . جالب این است که افعال و روایاتی که پایه ی استناد صحبت های آنها قرار می گیرد ، ممکن است از لحاظ تاریخی و علمی کاملا مردود باشد . لیکن چنان نتایجی از آنان بدست می آید که انسان را به شگفتی وا می دارد . گویی این اندیشه ها در فرد وجود داشته و برای بیان آن ها به دنبال بستری می بوده است که این داستان یا روایت آن بستر را برای او فراهم نموده است .