اندر مسیر استادی

 چشمتان روز بد نبینه این هفته از دامغان که بر می گشتم نمی دونم چرا جنسیت من را اشتباه تخمین زده بودن فرستادنم تو یه کوپه که جز من 5 تا دختر بودن  و از بد روزگار 3 تاشون دانشجو های خودم بودن خلاصه بعد یه چند مدتی گفتم پاشم برم یه کوپه خالی پیدا کنم گشتم و گشتم یه کوپه پیدا کردم که 6 تا پسر توش بود که 5 تاشون از دانشجو هام بودن بعد احوال پرسی سر پایی دوتاشون گفتن استاد ما سمنان پیاده می شیم شما بفرمایید منم گفتم ای خدا خیرتون بده انجا که من هستم همه دخترن یه یک ساعتی تو کوپه بودم و قطار رسید به سمنان و اون دوستانمان پیاده شدن منم به 3 تا شاگرد باقی موندم گفتم من میرم وسایلمو میارم بر می گردم هیچی تا من برم وسایلو بیارم تلفنم زنگ خورد یکی از دوستان قدیمیم بود و یه یک ربعی حرف زدیم رفتم کوپه دخترا و و سایل را برداشتم و برگشتم به کوپه که رسیدم دیدم ای دل غافل پسرای گرامی نه تنها چراغ را خاموش کردن در را هم از پشت قفل کردن تازه دارن صدای گیلاس هم در می آورند

دست از پا دراز تر بر گشتم پیش دخترا و تا ساعت یک بامداد به ورور ورور ورور صحبت هاشون گوش دادم و مخم تیلیت شد

جان من شما بودین این پسراررو نمی داختین ؟؟؟؟